Extra verslagje voor mijn Meander collega's

Hierbij nog een kleine update voor mijn collega's 2000 km ten noorden van Coimbra. Ik zal hier wat punten beschrijven die mij zijn opgevallen tijdens het werken in Coimbra na twee weken. Ik sta hier alleen op de CT, dat is best belastend zou je denken, elke dag CT, maar hier gaat alles natuurlijk wat langzamer. Past echt bij een zuidelijker gelegen land.

Ik heb nu één week in het universitair ziekenhuis gewerkt en één week in een privékliniek. Wat meteen opvalt is de verminderde attentie op hygiëne. Ik ben gewend dat ik altijd een witte hes en broek aan moet (mits beschikbaar) en geen sieraden of horloges mag dragen, etc, maar daar letten ze hier niet zo op. Als je het koud krijgt mag je ook gerust je vest of trui over je witte hes dragen als je dat wil. Nouja, moet kunnen dacht ik bij mezelf, het komt wat minder professioneel over en het is op eigen risico als je broek vies wordt, maar wanneer ik een alcoholpompje probeer te vinden wordt het toch wat lastiger. Deze zijn namelijk zo goed als onvindbaar in het universitair ziekenhuis! In de privékliniek zijn ze gelukkig wel beschikbaar en ik maak er dan ook volop gebruik van. Ik wel. Mijn collega's zijn er nog steeds wat minder mee bezig.

Het valt ook op dat hier genoeg personeel rond loopt. De bezuinigingen blijken hier niet helemaal te zijn doorgekomen en daarom zijn er op één dag op één CT twee radiodiagnostisch laboranten, twee zusters (om patiënten op te halen en te prikken) en twee radiologen aanwezig. Voor één CT! De radiodiagnost krijgt dus eigenlijk weinig met de patiënt te maken op sociaal gebied, scannen en gaan. Althans, in het universitair ziekenhuis wordt deze methode gehandhaafd. In de privékliniek wordt er iets aandachtiger naar de beelden gekeken gelukkig. En dat is ook wel nodig hier. Zo goed als elke patiënt die voor een scan komt heeft wel een probleem, zoals ik al eerder in een ander reisverslag heb beschreven.

Die verminderde sociale interactie met de patiënt wordt wel weer ingehaald op een andere manier. Een manier die af en toe wel een beetje ongemakkelijk aanvoelt. De collega's hier zijn namelijk wat aanhankelijker naar elkaar, blijkt ook gewoon te zijn in de wat zuidelijkere landen. En tuurlijk, van een klap of mijn schouder of een pets op het bovenbeen deins ik niet achteruit, maar wanneer twee collega's elkaar gedurende de dag meermaals uitbundig gaan knuffelen en kussen wordt het wat ongemakkelijk. Vooral als je er naast zit. Geloof me, er wordt hier wat afgeknuffeld en gekust.

En dan nu een stukje over de techniek. Ze werken hier gelukkig veel met CT's van Siemens dus ik kan zelf ook veel scannen. De protocollen zijn echter weer net iets anders. Om nou één of twee duidelijke verschillen aan te wijzen wordt lastig. Het is hier namelijk normaal om je eigen protocol te maken bij een scan. Een voorbeeld: een patiënt komt voor een scan van zijn lever. Ze weten nog niet wat ze moeten verwachten en ik denk meteen aan het motto die mij hier onlangs werd verteld door een collega. "De patiënt is als een meloen, je weet pas wat er in zit als je hem open maakt". Een prachtig motto vind ik zelf. Vaak weten ze al wel dat ze contrast moeten gaan gebruiken, maar ze maken eerst de scan voordat ze gaan prikken. Er wordt een topogram gemaakt en een blanco abdomen. Ah ja nu gaan we een infuus prikken, wanneer de patiënt half in de ring van de CT ligt, super handig natuurlijk. De radiodiagnost herhaalt de abdomen scan twee, soms drie maal, past wat reconstructies aan en rekent zelf de tijd van delay uit, min of meer. Een heleboel persoonlijke aanpassingen blijkt, want iedereen doet het net weer anders dan de andere collega, er zijn niet echt vaste protocollen. Het enige voordeel wat ik hier in kan vinden is dat iedereen wel goed nadenkt over wat er gescand wordt en weet hoe het apparaat in elkaar zit en wat het allemaal kan. Er zijn immers geen protocollen waar je even van kan afkijken als het nodig is.

Evenals de normale hygiëne gaan ze ook wat minder secuur om met de stralingshygiëne. Ik heb wel ergens een poster zien hangen over het werken met ALARA, maarja er hangen ook veel hygiëne posters over hoe je je handen moet wassen, er wordt niet echt naar om gekeken. Een voorbeeld over de stralingshygiëne is bijvoorbeeld dat ze bij een CT hersenen de orbita gerust mee scannen. Ook het instellen voor het maken van het topogram hoeft niet zo precies. Soms zit ik voor een CT hersenen bij het maken van het topogram wel even te wachten tot er eindelijk een patiënt in beeld komt. En vaak stoppen ze niet met het maken van het topogram ook al is het af te beelden gebied al lang te zien op het topogram, om een indruk te geven van het ALARA principe hier dat hier wordt nageleefd.

Verder gaat alles goed. De resterende vier weken zal ik in een andere privékliniek gaan werken. Mijn medestudenten, die daar al hebben gewerkt, vertellen dat ze daar wel wat professioneler te werk gaan. Ik ben benieuwd! Mijn nieuwe bevindingen zal ik natuurlijk ook mettertijd weer melden in een update hier. Tot dan!
-Stefan